เปี้ยว

 นั่งเล่นอยู่ดีๆ เจอบทความนี้โผล่ขึ้นมาหน้า Wall FB ก็เลยเอามาแปะไว้ 3 ปีเรียนอนุบาล 6 ปีเรียนประถม 6 ปีเรียนมัธยม 4 ปีเรียนมหาวิทยาลัย 19 ปีเรียนมาเกือบตาย หมดเงินไปไม่รู้เท่าไร จบมาเป็นขี้ข้าห้องแอร์เงิน เดือน 15,000. เจ้านายก็หน้าหม้อ(บางแห่ง) เพื่อนร่วมงานแม่งก็ขี้อิจฉ า ไหนจะลูกค้างี่เง่า ทนๆๆๆๆ ทนมา3ปี กะจะหาที่ทำงานใหม่ พอได้อ้าว.ว.วว ชิบหาย!! ที่ใหม่ก็ไม่ต่างจากที่เก่า เราแค่เปลี่ยนที่ทุกข์ ตื่นมาแทนที่จะได้กินกาแฟอ่ านหนังสือที่ชอบก่อน ต้องรีบร้อนวิ่งไปหาเครื่อง ตอกบัตร เที่ยง อยากกินอาหารร้านโปรดก็ไกล ทำได้แค่กินข้าวแกงข้างออฟฟ ิศเพราะกลัวกลับเข้างานไม่ท ันเวลา อยากออกจากงาน วันละ 3 เวลา หลังอาหารก็ทำไม่ได้เพราะ.. . ต้องผ่อนรถ ไหนจะค่าบัตรเครดิตอีก2-3ใบ ลาออกไปมีหวังกลับไปนั่งรถเ มลล์เหมือนเดิม ชีวิตค่อยๆเดินลงทะเล ทีละก้าว ผ่านไป 10 ปี มีลูกยิ่งต้องระวัง ตกงานมาไม่ใช่เราคนเดียวที่ อดตาย ไปทำงานด้วยความจำยอม เจ้านายจะโขกสับยังไงก็ต้อง ทน แต่ก็แปลกอีกนะ.... เราเจอแบบนี้มา เราก็ดันไป สอนลูกเราต่ออีกว่า "ตั้งใจเรียนนะโตขึ้นจะได้ท ำ